Abdelaziz Ouaouirst staat op de Levvel stip, hij houdt een voetbal onder zijn arm vast
image/svg+xml
Gepubliceerd op 1 maart 2023

Op de stip: Abdelaziz Ouaouirst (School2Care)

Deze keer staat Abdelaziz Ouaouirst, directeur van School2Care Amsterdam, op de stip. School2Care is een onderwijs-zorglocatie voor jongeren van 12 tot 17 jaar die thuis, op school en in de vrije tijd ernstige problemen hebben. Binnen School2Care werken onderwijs, jeugdhulp en jeugd-ggz intensief samen met de leerling, de ouders en het netwerk.
 

Nieuws

Aanloop

Maar eerst naar Abdelaziz: hoe zag zijn loopbaan er tot nu toe uit? “Ik ben altijd sportief geweest”, begint Abdelaziz. “Gym was mijn favoriete vak op school en ik was een fanatiek voetballer: ik speelde bij de amateurs van Ajax. Maar na de middelbare school, wist ik niet goed wat ik wilde. Ik ben toen de opleiding commerciële economie gaan doen. Maar na een half jaar wist ik: dit gaat hem niet worden. Het was geen match.” Een ploeggenoot wees hem toen op het CIOS (opleiding voor sportleiders). “Daar was ik beter op mijn plaats. Vanuit het CIOS ging ik door naar de HVA, opleiding Sport, Management en Ondernemen. Tijdens die studie had ik een eigen onderneming, een sportschool. En ik werkte als sportleider in de stad, ik organiseerde sportactiviteiten voor kinderen en jongeren. Na mijn studie ging ik aan de slag bij een sportmanagementbureau als projectcoördinator. Tot een vriend, die bij Spirit werkte, mij vertelde over School2Care. Ik twijfelde of het onderwijs wat voor mij was, maar was ook nieuwsgierig. Na een kennismakingsgesprek besloot ik te solliciteren. En ik werd aangenomen, als coach. Er ging een wereld voor me open! Onderwijs, zorg, lesgeven in een klas, dat was nieuw voor me. Maar ik vond het geweldig, ben 7 jaar coach geweest. In de loop van de tijd kreeg ik er steeds meer taken bij, werd supervisor, adjunct directeur en sinds 2018 directeur.”

Weten wat er speelt

De overgang naar de functie van directeur, was wel even omschakelen. “Ik was altijd veel bezig met de jongeren, zat er dicht op. Maar als directeur kreeg ik andere taken en verantwoordelijkheden. Daardoor kreeg ik minder bemoeienis met de jongeren, maar ik ben niet op afstand. Ik ken de jongeren allemaal bij naam. En als er een collega ziek is, val ik soms in. Ik loop ook veel door de school, vind het belangrijk om een praatje te maken, contact te maken en te voelen hoe de sfeer is. Te weten wat er speelt. Weten waar jongeren tegenaan lopen. Dat neem je mee in je werk en motiveert mij om het zo goed mogelijk te doen.”

Lange adem

School2Care is er voor Amsterdamse jongeren die op meerdere levensgebieden vastlopen. De leerlingen komen vanuit het regulier en het speciaal onderwijs. School2Care biedt een intensieve aanpak waarbij zorg en onderwijs hand in hand gaan. Abdelaziz: “Wij richten ons niet alleen op onderwijs, maar ook op vrije tijd en thuis. We kijken naar alle facetten en hebben een hele lange adem: het heeft tijd nodig om een band te creëren met deze jongeren. Ze zijn overal uitgesloten, hebben inmiddels al -tig hulpverleners en scholen gezien. Wij proberen echt alles.” Maar soms lukt het ook bij School2Care niet. Wat dan, als ook de laatste kans niet lukt? “Voorheen kwam een jongere dan in de gesloten jeugdhulp terecht. Maar onder invloed van de beweging rondom het radicaal stoppen met dwang en drang en de afschaling van JeugdzorgPlus, zijn wij ook naar onszelf gaan kijken: als wij dit steunen, dan moeten wij ook veranderen. Daarom gaan we nu als het bij ons niet lukt, met de ouders, de jongere en het professionele netwerk om de tafel. Met elkaar kijken naar oplossingen.”

Plek van aandacht en liefde

In alles blijkt dat Abdelaziz erg betrokken is bij de jongeren op School2Care. “Ik ben opgegroeid in een groot gezin in Amsterdam West. Ik heb een goede jeugd gehad. En heb gelukkig de kansen gegrepen die voorbij kwamen. Later besef je dat het niet voor iedereen even makkelijk is om die kansen te zien en te grijpen. Ik herken me in de jongeren die hier rondlopen, ken het gedrag. Want ik heb vroeger ook veel tijd op straat doorgebracht. Juist die jongeren die overal vastlopen, die uitgesloten worden en waar iedereen zijn handen vanaf trekt, hebben een plek nodig van aandacht en liefde. Het mag geen einde verhaal zijn. Dat is mijn motivatie. Ik hou van uitdagingen, ga het niet uit de weg als het moeilijk wordt. En als moslim wil ik ook het goede doen voor mijn medemens. De Profeet (vrede zij met hem) zei: ‘De beste mensen zijn degenen die de mensen het meeste van nut zijn. Dat betekent dat je niet al je kwaliteiten voor jezelf inzet. Daarom zet ik me voor deze jongeren in. Dat er in Amsterdam een plek voor hen is waar zij een doorstart kunnen maken in hun leven en onderwijscarrière.”

(tekst loopt door onder de foto)

Abdelaziz Ouaouirst zit op een tafeltje in een klaslokaal van School2Care

Onderwijs als middel

In de vorige ‘Op de stip’ noemde Ariëlle de Ruijter (Esprit Scholen) ‘onderwijs de beste vorm van zorg’. Abdelaziz onderschrijft die uitspraak: “Onderwijs biedt uiteindelijk perspectief voor een jongere; dat moet leidend zijn. Bij ons is onderwijs niet het doel, maar een middel om jongeren weer perspectief te bieden. Met als doel: meer rust in je leven, zodat je verder kan met onderwijs. Dat doet enorm veel met een jongere als hij merkt dat hij dit kan, dat hij een diploma kan halen. Daarom is het belangrijk dat het onderwijs altijd wordt meegenomen in hulpverleningstrajecten. Soms wordt dat wel eens vergeten en wordt er teveel alleen op zorg ingezet. Maar ook tussen het reguliere en speciaal onderwijs zou er meer samengewerkt moeten worden. Het reguliere onderwijs zou beter moeten worden toegerust om jongeren in het onderwijs te houden. Ik vind het een mooie ontwikkeling dat de schoolbesturen zich binnen het samenwerkingsverband voortgezet onderwijs Amsterdam-Diemen hebben uitgesproken voor gelijke diplomakansen voor alle leerlingen in de stad. Dit betekent onder andere dat leerlingen in de komende jaren steeds vaker ingeschreven blijven in het regulier onderwijs, ook als ze soms tijdelijk het VSO nodig hebben. Zo kunnen we er samen voor zorgen dat leerlingen weer terugstromen naar de plek waar ze hun diploma kunnen en willen halen.” Ondertussen is Abdelaziz volop bezig met plannen om jongeren in het reguliere onderwijs beter te ondersteunen. “Met School2Care Ambulant. We willen een ambulante tak oprichten om jongeren eerder te bereiken en te zorgen dat ze niet uitvallen. Dit heeft School2Care Rotterdam al ontwikkeld. Dat is hier ook nodig. Ik hoop dat we dat kunnen realiseren.”

Uitdagingen

Net als de jeugdhulp, kampt ook het onderwijs met de krapte op de arbeidsmarkt. “Het is een uitdaging om de juiste medewerkers te vinden. Dat is voor het reguliere onderwijs al lastig, laat staan voor het speciaal onderwijs. Niet iedereen vindt dit leuk. Je moet uit het juiste hout gesneden zijn. En een beetje gek zijn”, zegt hij lachend. Abdelaziz is tijdelijk als interim schooldirecteur verbonden aan het Koppeling College. Vanuit die functie houdt hij zich onder meer bezig met de organisatie van het onderwijs nu het gebouw van de Koppeling (JeugdzorgPlus) gesloten is. De jongeren zitten nu in kleinschalige groepen in de stad. Abdelaziz: “De uitdaging is om het onderwijs nu niet vanuit een interne school te organiseren maar voor verschillende leefgroepen. En te kijken hoe je vanuit het onderwijs deze ontwikkeling kan ondersteunen, hoe kunnen we bijdragen.”

Samenwerking met Levvel

Binnen School2Care werken hulpverleners van Levvel. Abdelaziz: “Door deze integratie van ggz in de methodiek van School2Care, kunnen we jongeren en hun gezinnen sneller de juiste hulp bieden. Doordat de hulpverleners onderdeel uitmaken van het School2Care team, weten we elkaar goed te vinden, we trekken samen op. We zijn blij met deze ontwikkeling, omdat deze integratie ervoor heeft gezorgd dat we opnieuw naar onszelf moesten gaan kijken en een doorontwikkeling in de School2Care-methodiek moesten gaan maken. Voorheen was psychiatrie namelijk een contra-indicatie in de methodiek en nu zijn we er ook voor die jongeren. Daar mogen we, School2Care en Levvel, trots op zijn.

Lef

Abdelaziz werkt al lang samen met Levvel (en voorgangers): “Na de fusie is het een hele grote organisatie geworden. Dat is niet negatief, het biedt juist heel veel mogelijkheden. Kansen om vanuit de expertise in jeugdhulp en jeugd-ggz nieuwe dingen te ontwikkelen. Om ‘out of the box’ te denken. Daar is de sluiting van de Koppeling een goed voorbeeld van. Daar moet je lef voor hebben. Levvel ging de uitdaging aan en heeft het gedaan. Daar kan Levvel trots op zijn, het is een voorbeeld voor de rest van Nederland. De omvang van Levvel brengt ook de uitdaging mee om iedereen in de organisatie ’erbij’ te houden. Het gevaar van een grote organisatie is dat de aandacht voor zowel de medewerkers als de kinderen en gezinnen minder kan worden. Ik zeg niet dat dat nu gebeurt, daar heb ik geen zicht op; zie het maar als een advies."

Blik op de toekomst

Ter afronding van het gesprek nog een blik op de toekomst. Wat hoopt Abdelaziz voor de toekomst? Daar hoeft hij niet lang over na te denken: “Dat elke jongere met de ondersteuning die hij nodig heeft, thuis kan blijven wonen. En dat iedereen die zich bezighoudt met kinderen, jongeren en gezinnen daar volledig voor gaat.” Daar sluiten wij ons volledig bij aan.

 

 

De Levvel nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven en niks missen? Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief.

Ik wil de nieuwsbrief ontvangen

Lees de laatste editie