Rustig blijven, creatief zijn en aanpassen
Muriale is gedragswetenschapper bij Qpido, het centrum voor seksuele weerbaarheid, onderdeel van Levvel. Ze houdt zich bezig met kwaliteitswaarborging van methodieken en trainingen. Ook begeleidt Muriale zelf jongeren. Muriale woont samen met haar vriend in Amsterdam en houdt van op vakantie gaan. Jammer dat dat nu even niet kan, maar met Italiaanse wijn in huis voelt het toch een beetje als vakantie. Gelukkig vindt ze haar werk leuk! Qpido geeft lessen op scholen, trainingen aan ouders en professionals en biedt ambulante hulpverlening. In eerste instantie dacht Muriale dat ze door Corona meer tijd zou hebben om dingen op te pakken die al lang op haar lijstje stonden, maar helaas..
Impact
Door de coronacrisis gaan de meeste fysieke afspraken in de ambulante hulpverlening niet door. Ik vind het lastig dat je iemand niet kan geruststellen of tot bedaren kan brengen met een kop thee of koffie en soms een knuffel. Je moet weer een nieuwe ‘eigen hulpverleningsstijl’ ontwikkelen. Ook merk ik dat het laten vallen van stiltes aan de telefoon lastiger is. Je stelt dan al snel vragen “Ben je er nog?” terwijl de ander misschien even nadenkt. Het digitale werken is voor mij en mijn collega’s nog vrij nieuw, daar hangt ook veel vanaf. Ik las dat zelfs therapie zoals EMDR via beeldbellen effectief is bevonden. Dat motiveert mij wel in het gewoon doen en gestructureerd aanpakken van mijn videogesprekken met jongeren.
Wat doe je anders?
We proberen met iedereen die op de wachtlijst staat contact te houden en we starten sneller dan normaal. Zo ben ik net gestart met een ‘Julia-wacht’ begeleiding. Onze eerste ontmoeting was met videobellen en onze laatste zal dat waarschijnlijk ook zijn. Het is een interessant experiment en tot nu toe gaat het heel goed. Als blijkt dat de begeleiding ook online kan, kunnen we erover nadenken om naast de reguliere hulp, de ambulante hulp ook online aan te bieden.
Als gekken
De lessen over sexting en grooming, voor zowel professionals als scholen, willen we ook online aanbieden. De eerste pilots worden gedraaid. De spreekuren gaan in ieder geval gewoon door en bieden we ook digitaal aan. De scholen hebben de leerlingen op de spreekuren gewezen. Ook is de anonieme chat nu elke dag open waardoor we meer jongeren kunnen bedienen.
We zijn als gekken alternatieven aan het bedenken voor de fysieke trainingen. Voor de inhaaltraining van Seksualiteit & Opvoeden hebben we een oplossing bedacht voor de rollenspellen. De deelnemers nemen in tweetallen een rollenspel op via Microsoft Teams, zodat wij, de trainers, daarna tips en tops kunnen geven. Een voorbeeld is een rollenspel, waarin de hulpverlener en jongere het over seksueel misbruik hebben. De hulpverlener vraagt bijvoorbeeld of de jongere wel eens iets heeft meegemaakt op seksueel gebied dat die (liever) niet wilde. Daarna draaien we de rollen om. De deelnemers van de training krijgen een lijstje waarop ze moeten letten als ze de video terugkijken. Op dat lijstje staat bijvoorbeeld welke woorden je beter wel en niet kan gebruiken en kunnen ze checken of ze de belangrijkste vragen hebben gesteld. Als we zien dat dit goed werkt houden we de videoreflectie er later misschien wel in.
Winst
In ons team zijn groepjes gevormd van drie personen die één of twee keer per week contact hebben. We bespreken bijvoorbeeld hoe het met onszelf en met onze familie gaat. Er zijn met opzet mensen bij elkaar gezet die elkaar normaal niet zoveel spreken. Zo leer je ook eens andere collega’s wat beter kennen, dat is leuk!
Wat ik echt mis zijn de korte momentjes tussendoor om even te sparren over een casus. Normaal loop ik even langs bij een collega om te checken of dat wat ik bedacht heb logisch klinkt. Nu pak ik toch minder snel de telefoon voor een gesprekje van twee minuten. Dan ‘spaar’ ik het op tot een grotere belafspraak. Dat kan onbewust wel wat spanning geven.
En hoe gaat het met jou?
Op goede dagen vind ik het fijn om thuis te werken. Lekker ontspannen, soms iets later opstaan, koffie in de zon en meezingen op de muziek. Op stressvolle dagen ben ik een minder leuke collega voor mijn vriend. Dan moet hij stil zijn en kan ik mijn chagrijnige humeur niet verbergen. Voor de zoveelste keer in de knoop raken met alle oplaadkabels, tikgeluiden met zijn voeten of zijn verbaasde hoofd als ik weer naar de ijskast loop, kan ik dan echt niet aan.
Verder denk ik, wat ik meemaak is relatief. Ja, het is jammer dat ik niet op vakantie kan en mijn verjaardag in quarantaine vier, maar is het echt erg? Nee, mijn situatie valt echt in het niet bij anderen. Ik heb leuk werk dat ik kan blijven doen, geen kinderen aan mijn bureau, mijn vriend is lief, de zon schijnt en er zijn weinig mensen in mijn directe omgeving die veel last hebben van Corona (-maatregelen). Kortom, ik red me wel.
Vakmanschap in tijden van Corona
Een meisje dat ik begeleid woont in een gezinshuis, waar het met zijn allen soms extra pittig is om in quarantaine te zitten. Het was geen ontspannen situatie voor haar. Ik merkte dat ze nu nog meer behoefte heeft aan een maatje dat ze kan vertrouwen en die met haar kan meedenken over alternatieven. De rol van Qpido, als een soort mediator tussen kind en andere volwassenen, wordt hier extra duidelijk.
Uiteindelijk hebben we met iedereen om haar heen kunnen besluiten dat het oké is als zij tijdelijk weer thuis woont. Het is soms lastig in te schatten wat het beste is als je moet kiezen tussen twee opties die beide niet ideaal zijn. Een meisje van zestien kiest natuurlijk zelf voor de ‘chillste’ plek om de quarantaine uit te zitten. Normaal gesproken is die plek misschien niet zo verstandig, maar nu kan het, rekening houdend met alle factoren, wel even de beste optie zijn.
Dit is het vierde van een reeks verhalen over Corona bij Levvel. Verhalen om de moed erin te houden, ter herkenning, om van te leren, ter inspiratie, om het gevoel van samen te versterken – en ook om een beetje vinger aan de pols te houden van hoe het gaat.
Auteur: Muriale Mingels & Jitka Peeters
